Bu çalışmanın amacı, “Eğitim Fakülteleri Müzik Eğitimi Ana Bilim Dallarındaki Çalgı Eğitimcilerinin Mesleki Tükenmişlik Düzeyleri ile Mesleki Doyumları Arasındaki İlişkinin Belirlenmesidir”.

Araştırma, tür olarak betimsel türde, model olarak genel tarama modelindedir. Evrenini, eğitim fakülteleri, güzel sanatlar eğitimi bölümü müzik eğitimi ana bilim dallarında görev yapan çalgı eğitimcileri (204), örneklemini ise, ölçeklere cevap veren çalgı eğitimcileri (150) oluşturmaktadır. Demografik bilgiler, araştırmacı tarafından oluşturulan “Kişisel Bilgi Formu” ile elde edilmiştir. Çalgı eğitimcilerinin tükenmişlik düzeylerini belirlemek için Maslach ve Jackson (1981) tarafından geliştirilen “Maslach Tükenmişlik Envanteri (MBI)”, mesleki doyum düzeylerini belirlemek için ise Kuzgun, Sevim ve Hamamcı (1999) tarafından geliştirilen “Mesleki Doyum Ölçeği” kullanılmıştır. Verilerin çözümlenmesinde bağımsız örneklemler için t testi, Tek Faktörlü Varyans Analizi (ANOVA), Mann Whitney U Testi, Kruskal Wallis H Testi, Pearson Momentler Çarpım Korelasyonu ve Doğrusal Regresyon Analizleri yapılmıştır.

Çalgı eğitimcilerinin cinsiyet, medeni durum, yaş, eğitim durumu, mesleki kıdem ve bireysel çalgı türü, mesleki tükenmişlik ölçeğinin alt boyutları açısından ele alınmıştır. Mesleki doyum ve mesleki tükenmişlikleri arasındaki ilişki tespit edilmiş ve mesleki tükenmişlik düzeylerinin mesleki doyumlarını yordama durumlarına ilişkin bulgular oluşturulmuştur.

Çalgı eğitimcilerinin cinsiyetleri, medeni durumları, yaşları ve mesleki kıdem grupları arasında, mesleki tükenmişlik ölçeği alt boyutları açısından anlamlı bir fark bulunamamıştır. Bireysel çalgı türü ve eğitim durumu arasında mesleki tükenmişlik ölçeği alt boyutların açısından anlamlı fark olduğu görülmüştür. Çalgı eğitimcilerinin mesleki doyum düzeylerinin artması ile duygusal tükenme düzeyleri ve duyarsızlaşma düzeylerinin azalacağı ve düşük kişisel başarı hissinin olumlu yönde artacağı belirlenmiştir. Çalgı eğitimcilerinin mesleki tükenmişliklerinin mesleki doyumlarını anlamalı olarak yordadığı sonucuna ulaşılmıştır.

The purpose of this study is to determine the relation between the job satisfaction and occupational burnout of the instrument instructors in the department of music education in faculty of education.

The study is descriptive research, conducted in general survey model. The population of the study consists of the instrument instructors (204) in the department of music education, division of fine arts education of faculty of education, and the sample consists of instrument instructors (150) who responded to the scales. Demographic information was collected with “Personal Information Protocol” prepared by the researcher. “Maslach Burnout Inventory (MBI)” developed by Maslach and Jackson (1981) was used to determine the burnout levels of the instrument instructors, and “Job Satisfaction Scale” developed by Kuzgun, Sevim and Hamamcı (1999) was used to determine their job satisfaction levels. In the analysis of the data, independent samples t test, one-factor ANOVA, Mann Whitney U Test, Kruskal Wallis H Test, Pearson Product-Moment Correlation and Linear Regression Analysis were done.

Gender, marital status, age, educational background, professional seniority and individual instrument were discussed in terms of the sub-dimensions of occupational burnout. The relation between job satisfaction and occupational burnout were determined and findings related to whether occupational burnout levels of the instrument instructors predict their job satisfaction were determined.

It was found that there is no significant difference between the gender, marital status, age and professional seniority variables of the instrument instructors in terms of the sub-dimensions of occupational burnout inventory. However, it was seen that there is significant difference between the individual instrument and educational background variables in terms of the sub-dimensions of the occupational burnout inventory. It was also determined that an increase in the job satisfaction levels of the instrument instructors will decrease their emotional burnout and depersonalization levels, and the feeling of low personal accomplishment will increase in a positive way. It was determined that he occupational burnout of the instrument instructors significantly predict their job satisfaction.