Bu araştırma, plastik sanatlar alanında farklı dönemlerde sanatçılar tarafından ele alınan ve araştırmacının da sanatsal imge olarak ilgisini çeken “sandalye” kavramının, sanatçıların habitusları bağlamında taşıdığı metaforik anlamlarını incelemeyi amaçlamaktadır. Nitel araştırma yöntemiyle yapılandırılan çalışmada, Batı sanatında özgün ve belirleyici konuma sahip on sanatçının birer eseri, amaçlı örnekleme yöntemiyle seçilerek metafor analizi ve görsel çözümleme teknikleriyle değerlendirilmiştir. Çalışma, sanat eserlerinde gündelik nesne kullanımının yalnızca estetik bir tercih değil, aynı zamanda sanatçının toplumsal kökeni, kültürel sermayesi ve sanatsal yönelimiyle doğrudan ilişkili olduğu varsayımına dayanmaktadır. Araştırmanın kuramsal temelini Pierre Bourdieu’nun habitus, kültürel alan ve sermaye kavramları oluşturmaktadır. Analizler sonucunda sandalye imgesinin, sanatçının estetik beğenisi, toplumsal konumu ve kültürel kimliğinin bir yansıması olarak farklı metaforik temsillere büründüğü görülmüştür. Bazı sanatçılarda sandalye yalnızlık, sessizlik veya bekleyişin metaforu hâline gelirken; bazı sanatçılarda kültürel aidiyet, kimlik, temsil eleştirisi ya da kavramsal sorgulamanın görsel aracı olarak işlev görmektedir. Elde edilen bulgular, sanat eserlerinde gündelik nesnelerin sosyolojik ve estetik bağlamda anlam zenginliği taşıdığını ve sanatçının habitusunun bu anlam üretiminde belirleyici bir rol oynadığını göstermektedir. Bu yönüyle araştırma, sanat sosyolojisi, estetik kuram ve görsel kültür çalışmaları alanlarına özgün bir katkı sunmayı hedeflemektedir.

This study aims to examine the metaphorical meanings attributed to the concept of the "chair," which has been addressed by various artists across different periods within the field of visual arts and has also attracted the researcher's artistic interest as an image. Structured as a qualitative research, the study analyzes one artwork from each of ten artists who hold distinctive and influential positions in Western art, selected through purposive sampling, using metaphor analysis and visual interpretation techniques. The study is based on the assumption that the use of everyday objects in artworks is not merely an aesthetic choice but is also directly related to the artist’s social background, cultural capital, and artistic orientation. The theoretical framework of the research is grounded in Pierre Bourdieu’s concepts of habitus, cultural field, and capital. The analyses reveal that the image of the chair takes on different metaphorical representations as a reflection of the artist’s aesthetic taste, social position, and cultural identity. While in some cases, the chair becomes a metaphor for loneliness, silence, or waiting, in others, it functions as a visual tool for representing cultural belonging, identity, critique of representation, or conceptual inquiry. The findings demonstrate that everyday objects in artworks possess rich sociological and aesthetic meanings, and that the artist’s habitus plays a decisive role in the production of these meanings. In this regard, the study aims to offer an original contribution to the fields of art sociology, aesthetic theory, and visual culture studies.