Afganistan’ın Pamir Yaylalarından başlayarak çeşitli göç süreçlerinden sonra 1982 yılında Van ili Erciş ilçesine bağlı Ulupamir köyüne yerleşen Pamir Kırgızları üzerine yapılan bu çalışma, göç sonrası kültürel kimlik inşasında geleneksel dansın rolünü incelemektedir. İlk Türk boylarından oldukları bilinen Kırgızların Afganistan’dan Türkiye’ye uzanan zorunlu göç süreci, tarih boyunca birçok çalışmada ele alınmışsa da bu süreçte dansın kültürel kimlik üzerindeki etkisi yeterince incelenmemiştir. Göç sonrası adaptasyon sürecinde kültürel kimliklerini koruma ve yeniden inşa etme çabası içinde olan Ulupamir Kırgızları, geleneksel danslarını oluşturmak amacıyla Kırgızistan’dan dans eğitmenleri getirtmiş ve bu alanda çeşitli eğitimler almıştır. Ancak göç öncesi dönemde topluluğun belirgin bir geleneksel dans pratiğine sahip olmaması, dans arayışının ve bu arayışın kültürel kimlik inşasındaki rolünün önemini artırmaktadır.

Bu çalışmada, Ulupamir Kırgızlarının göç sonrası toplumsal ilişkilerinin, kültürel kimlik oluşturma süreçlerinin ve dansın bu süreçlerdeki işlevlerinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Katılımlı gözlem, yarı yapılandırılmış görüşmeler ve literatür taraması yöntemleri kullanılarak, dansın topluluğun sosyal bağlarının güçlendirilmesi, kimlik ve aidiyet algısının pekiştirilmesi gibi işlevleri incelenmiştir. Araştırma sırasında görüşmelerden elde edilen bilgiler, geleneksel dansın göç sonrası kültürel kimlik inşasında dinamik bir araç olarak nasıl konumlandığını ortaya koymaktadır.

This study examines the role of traditional dance in the cultural identity construction of the Pamir Kyrgyz, who settled in the village of Ulupamir, located in Erciş district of Van province, in 1982 after undergoing various migration processes from the Pamir Highlands of Afghanistan. Although the forced migration process of the Kyrgyz, known as one of the earliest Turkic tribes, from Afghanistan to Turkey has been the subject of numerous studies, the impact of dance on cultural identity during this process has not been sufficiently explored. In their efforts to preserve and reconstruct their cultural identity during the post-migration adaptation period, the Ulupamir Kyrgyz invited dance instructors from Kyrgyzstan and received training in traditional dance. However, the fact that the community did not possess a distinct traditional dance practice before migration highlights the significance of their search for a dance tradition and its role in cultural identity construction.

This study aims to evaluate the post-migration social interactions of the Ulupamir Kyrgyz, their processes of cultural identity formation, and the function of dance within these processes. Through participant observation, semi-structured interviews, and literature review methods, the study investigates how dance contributes to strengthening social ties, reinforcing identity and belonging, and serving as a means of cultural expression. The findings obtained from the interviews reveal how traditional dance functions as a dynamic tool in the post-migration cultural identity construction of the community.