İnsanoğlu, tarih boyunca bulunduğu yaşam alanlarını estetik bir anlayışla düzenleme çabasında olmuş, bu yönelim zamanla disiplin kazanmış motiflerin ortaya çıkmasına zemin hazırlamıştır. Yaşadığı çevreyle etkileşim içinde olan insan, çevresine hem uyum sağlamış hem de onu şekillendirmiştir. Bu etkileşim, medeniyet, din, kültür ve coğrafya gibi unsurların etkisiyle genişlemiş ve yaşamın birçok alanına yansımıştır. İlk insanların mağara duvarlarına çizdiği şekillerle başlayan ifade arayışı, zamanla çeşitli materyaller üzerine işlenmiş; bu şekiller yazı, resim ve motiflere dönüşerek karakteristik bir nitelik kazanmıştır. Motiflerin gelişimiyle birlikte tasarım ve kompozisyon da oluşmuş, bu süreç içinde resim ve süsleme sanatı farklı coğrafyalarda kendine özgü üslup ve tekniklerle şekillenmiştir. Sanatın gelişiminde dinin yönlendirici etkisi belirgin olmuş; özellikle İslamiyet’in yayılmasıyla birlikte süsleme ve minyatür sanatı, el yazması eserlerde yaygın olarak kullanılmıştır. İslam coğrafyasında dini, edebi ve ilmi metinlerde yer alan bu eserler hem içerik hem de sanat değeri açısından önemli birer kültürel miras niteliğindedir. Tarih boyunca birçok medeniyetin hüküm sürdüğü İran ve Anadolu topraklarında medeniyetlerin birbirinden etkilenmemesi kaçınılmazdır. Akkoyunlular dönemi kitap sanatlarından olan kitap sanatları bulunduğu bölgeden etkilenmiş; aynı zamanda kendi döneminin sanat anlayışını etkileyerek, kendinden sonraki üslupların gelişmesine de zemin hazırlamıştır. Bu mihvalde, çalışmamızın konusu olan eser, Topkapı Sarayı Müzesi Hazine Kitaplığı’nda kayıtlı H. 762 numaralı Nizâmî-i Gencevî’ye ait Hamse el yazmasıdır. Araştırmada, söz konusu olan Akkoyunlu dönemi Türkmen üslubunda yazılan eserde yer alan minyatürlerdeki çadır (otağ) bezemeleri, teknik ve üslup yönlerinden sanatsal açıdan incelenmiştir.

Throughout history, human beings have been trying to organize their living spaces with an aesthetic understanding, and this orientation has paved the way for the emergence of motifs that have gained discipline over time. Interacting with the environment in which they live, human beings have both adapted to and shaped their environment. This interaction has expanded with the influence of elements such as civilization, religion, culture and geography and has been reflected in many areas of life. The search for expression, which started with the shapes drawn by the first people on the cave walls, has been processed on various materials over time; these shapes have gained a characteristic quality by turning into writing, painting and motifs. With the development of motifs, design and composition were also formed,   

and in this process, the art of painting and ornamentation was shaped in different geographies with unique styles and techniques. The guiding influence of religion was evident in the development of art; especially with the spread of İslam, ornamentation and miniature art were widely used in manuscripts. These works, which are included in religious, literary and scientific texts in İslamic geography, are important cultural heritage in terms of both content and artistic value. In the lands of Iran and Anatolia, where many civilizations have ruled throughout history, it is inevitable that civilizations should not be influenced by each other. The book arts of the Akkoyunlu period were influenced by the region; at the same time, they influenced the artistic understanding of their own period and paved the way for the development of later styles. In this respect, the work that is the subject of our study is Nizâmî-i Ganjvî's Hamsa manuscript numbered H. 762, which is registered in the Treasury Library of Topkapı Palace Museum. In this study, the tent (otag) decorations in the miniatures in the work written in the Turkmen style of the Akkoyunlu period were examined from an artistic point of view in terms of technique and style.